بررسي برهمكنش تنش هاي خشكي و شوري بر رشد نهال هاي پسته

تنش هاي خشكي و شوري از جمله تنش هاي محيطي مهم هستند كه كاهش توليدات زراعي و باغي در تمام جهان مخصوصا مناطق خشك و نيمه خشك را سبب مي شوند. در اين پژوهش به منظور بررسي اثر همزمان دو تنش شوري و خشكي بر نهال هاي پسته پايه بادامي آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در گلخانه ايستگاه تحقيقات پسته شهرستان اردكان واقع در استان يزد انجام گرفت. تيمارهاي خشكي شامل دورهاي آبياري 5 (I1)، 10 (I2) و 15 (I3) روز بودند. چهار سطح شوري آب آبياري شامل: S1: آب شهري با شوري 5/0، :S2 آب قنات با شوري 4، :S3مخلوط آب چاه و قنات با شوري 7 و S4: آب چاه با شوري 10 دسي زيمنس بر متر بود. در پايان دوره اعمال تيمارها، پارامترهاي مورفولوژيكي نهال ها شامل وزن خشك شاخساره، ارتفاع نهال، قطر ساقه، وزن خشك ريشه و طول ريشه اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه اثر اصلي دور آبياري و شوري آب آبياري بر وزن خشك شاخساره و ريشه، قطر ساقه و طول ريشه اصلي در سطح يك درصد معني دار بود، در حاليكه اثر برهمكنش دور آبياري و شوري تنها بر وزن خشك ريشه معني دار بود. با افزايش شوري از مقدار 5/0 به 10 دسي زيمنس برمتر، وزن خشك شاخساره و ريشه به ترتيب حدود 60 و 58 درصد كاهش پيدا نمود. افزايش دور آبياري از 5 به 15 روز نيز باعث كاهش 27 و 29 درصدي ميانگين وزن خشك شاخساره و ريشه گرديد. بطور كلي اثر شوري بر كاهش رشد شاخساره و ريشه پسته بيشتر از اثر خشكي بود. حدود آستانه شوري محلول خاك براي كاهش وزن خشك شاخساره و ريشه براي نهال هاي دو ساله پسته رقم بادامي به ترتيب برابر 8/8 و 0/7 دسي زيمنس بر متر بدست آمد. شيب كاهش عملكرد به ازاي افزايش يك واحد شوري محلول خاك نيز براي شاخساره و ريشه حدود 4 درصد تعيين شد.