تأثير تلفيق روش هاي آبياري غرقابي و قطره اي در سطوح مختلف كود نيتروژن و تعداد نشا بر عملكرد و بهره وري آب برنج

به منظور بررسي تاًثير تلفيق روش‌هاي آبياري و سطوح كود نيتروژن در سيستم كشت تك و چند نشا بر عملكرد و بهره-وري آب برنج (Oryza sativa L.) رقم طارم روشن، آزمايشي به صورت كرت هاي دو بار خرد شده بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با شش تيمار آبياري انجام شد. تيمارهاي آبياري شامل؛ روش آبياري غرقاب دائم در طول دوره رشد (شاهد T1,)، روش آبياري قطره اي نواري پس از مرحله واكاري(T2) ، پنجه زني (T3)، خوشه دهي (T4)، گلدهي(T5) و خميري (T6) با 50 درصد مقدار آب آبياري غرقاب دائم براي هر تيمار آبياري بودند، همچنين دو تيمار 90 (N1) و 180 (N2) كيلوگرم در هكتار كود نيتروژن از منبع اوره و دو تيمار تك (S1) و چند نشا (S2) در سه تكرار در سال 1398 در مزرعه تحقيقاتي برنج دانشگاه گيلان اعمال شد. نتايج نشان داد كه بيشترين عملكرد دانه با 737/6730 كيلوگرم بر هكتار در تيمار روش آبياري T5 × S1 بدست آمد و با تيمارهاي روش آبياري T3 × S1 و T1 × S2 اختلاف معني داري نداشت. همچنين بيشترين بهره وري آب بر پايه عملكرد دانه با 844/0 كيلوگرم بر مترمكعب در تيمار روش آبياري T2 × S2 بدست آمد و با تيمارهاي روش آبياري T2 × S1 و T3 × S1 اختلاف معني داري نداشت. همچنين بيشترين بهره وري آب بر پايه عملكرد دانه در تيمار T2 × N2 بدست آمد. بنابراين براي عملكرد دانه بيشتر با بهره وري آب بالاتر مي توان سطح كودي N2 و در شرايط محدوديت آب، تيمار روش آبياري T3 با سيستم كشت S1 را در منطقه رشت اعمال كرد.