بررسي تاثير كم‌آبياري پايدار و مالچ آلي بر كيفيت و كميت ميوه سيب رقم گراني اسميت در زمان برداشت

آب يكي از مهمترين عوامل محدود‌كننده در توليد محصولات كشاورزي جهان به‌شمار مي‌‌آيد. هدف از انجام اين آزمايش مطالعه اثر سطوح مختلف كم‌آبياري و مالچ آلي بر برخي از صفات ميوه سيب رقم گراني اسميت در زمان برداشت مي‌باشد. به اين منظور آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. تيمار كم‌آبياري در سطوح 100، 75 و 50 درصد نياز آبي(ETc) درخت و مالچ آلي در ضخامت‌هاي صفر، چهار، هشت و 12سانتي‌متر اعمال شدند. ميوه‌ها 145 روز بعد از تمام گل برداشت و سپس صفاتي مانند قند محلول، اسيد قابل تيتراسيون، درصد ماده خشك، وزن تر، اندازه، سفتي و عملكرد ميوه ارزيابي شدند. نتايج آزمايش نشان داد كه اندازه و درصد ماده خشك ميوه در تيمارهاي كم‌آبياري و مالچ آلي اختلاف معني‌داري نداشتند. بيشترين ميانگين وزن تر به سطوح 75 و 100 درصد و كمترين به 50 درصد ‌آبياري اختصاص داشت. همچنين تيمار مالچ آلي در ضخامت هشت، چهار و 12 سانتي‌متر به ترتيب اختلاف معني‌داري مثبتي در وزن تر ميوه نسبت به شاهد داشتند. عملكرد درختان مالچ شده 52/11 درصد بيشتر از درختان شاهد بود، بيشترين عملكرد در درختان تيمار هشت سانتي‌متر مالچ و كمترين در بدون مالچ بدست آمد. قند ميوه در كم‌آبياري 50 درصد بهبود يافت و بيشتر از آبياري كامل و 75 درصد بود. تيمار مالچ آلي تاثير معني‌داري بر اسيد ميوه نداشت، درحالي‌كه اثر ساده تيمار 75 درصد آبياري و اثر متقابل همين سطح با 8 سانتي‌متر مالچ آلي بيشترين مقدار اسيد ميوه را به خود اختصاص دادند. سفتي ميوه در سطح 50 درصد آبياري، اختلاف معني‌داري با شاهد نشان داد.