نقش باورهاي ديني درالگوي اسلامي – ايراني پيشرفت ( با توجه به شاخص هاي اصلي در توسعه باور هاي ديني)

نظام‌هاي سياسي بشري، عمدتاً با هدف تأمين نيازهاي مادي شهروندان خود پايه‌گذاري شده‌است. هدفي كه اغلب با تغيير خواست‌ها و پيدايش نيازهاي جديد، دچار تغيير و تحول مي‌شود. در حاليكه بسياري دوران معاصر را عصر بازگشت به ايمان و دوران معنويت گرايي ناميده اند در اين ميان و درست در قرن معاصر انقلاب اسلامي ايران نيز از سويي متناسب با نيازهاي متغير و از سوي ديگر با توجه به نيازهاي فطري و وحياني اسلام وبر پايه باورهاي اصيل ديني طراحي شد .لذا با مروري در ساختار فقه سياسي اسلام، در مي يابيم كه اصولي ثابت و متغير را با هم مورد توجه قرار داده است. افزون بر آن هدف انقلاب اسلامي را برآورده ساختن نيازهاي مادي و معنوي بشر در غالب مؤلفه‌هاي زيربنايي مبتني بر باور هاي ديني مي‌دانند كه در پاسخ گويي و حل معضلات جامعه در عصر جدبد از قوت و توانايي لازم برخوردار است.اسلام به عنوان آخرين دين آسماني و كامل‌ترين پيام وحي، داعيه‌دار توانايي برپايي عدالت و توسعه همه جانبه و كارآمدي لازم براي زندگي و اداره جامعه انساني است و براي نيل به آن معارف اسلامي را در اختيار بشر قرار داده است و ضروري است در اين راستا «درآمدي بر نقش باورهاي ديني در حوزه الگوي اسلامي ايراني پيشرفت » را مورد پژوهش و مداقه قرار دهيم.بر اين اساس در پژوهش حاضر به دنبال تبيين الگوي اسلامي ايراني پيشرفت با توجه به نقش باورهاي ديني و كارآمدي عناصر و مفاهيم درون ديني در الگوي مورد نظر انقلاب اسلامي هستيم .