لزوم گنجاندن معيارهاي عدالت دربرنامه‌ريزي و توسعه پايدارحمل‌ونقل

بر اساس تعاريف سنتي، توسعه پايدار نيازمند ايجاد تعادل ميان توسعه اقتصادي و محافظت از محيط زيست است. در سال‌هاي اخير، معيار مهم «عدالت» نيز به اين دو افزوده شده است. از آنجا كه بي‌عدالتي در سطح دسترسي گروه‌ها و نواحي مختلف به امكانات حمل‌ونقلي ارتباط مستقيم با توزيع نامتوازن سطح فعاليت‌هاي اقتصادي-اجتماعي آنها دارد، ضروري است كه معيار عدالت نيز در برنامه‌ريزي و ارزيابي پروژه‌هاي حمل‌ونقل وارد گردد و در كنار كارآيي و بهره‌وري اقتصادي پروژه‌ها و تبعات زيست‌محيطي آنها، مورد بررسي قرارگيرد. با وجود تأكيد بسيار بر تحقق عدالت در جامعه، كمتر مطالعه‌اي را مي‌توان يافت كه در آن توسعه زيرساخت‌هاي عمراني (و از جمله، حمل‌ونقلي) با محوريت عدالت (و از جمله عدالت اسلامي) بررسي شده باشد. در اين مطالعه، ضمن گشودن پنجره‌اي جديد در عرصه تحقيقات حمل‌ونقلي كشور، مروري خلاصه بر مفهوم عدالت و زمينه‌هاي كاربرد آن در برنامه‌ريزيحمل‌ونقل انجام مي‌شود. همچنين،با برشمردنبرخي از مشكلات ناشي از بي‌توجهي به معيارعدالت در برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري حمل‌ونقل، راهكارهايي كلي براي كمك به حل اين مشكلات ارائه مي‌گردد.