درآمدي بر روش شناسي و ابعاد الگوي اسلامي ايراني پيشرفت

در ادبيات علوم انساني، بخصوص ادبيات علم اقتصاد، موضوع طراحي وپيشنهاد الگو، مانند الگوي اساسي رشد نئوكلاسيكها، كلاسيكها ، كينز و الگوي ادوار تجاري حقيقي وغيره جزء متون كليدي و جا افتاده در سر فصل هاي محوري اقتصاد كلان قرار گرفته اند.اين الگو ها داراي ويژگي هايي هستندو يا به عبارت ديگر طراحان الگو كوشش كرده اند الگو را به گونه اي طراحي نمايند تا از عهده ي پاسخ به گره هاي مطرح شده در چرخه اقتصاد جامعه برآيند. از جمله؛ عمدتاً معرفي اين الگوها در قالب مدل هاي رشد،كوشش در جهت جامعيت نسبي پاسخگويي،برخورداري از فروض اساسي اقتصاد سرمايه داري مانند مطلوبيت نفع شخصي، عقلانيت ،وجود نرخ بهره و امثالهم ،استفاده از رهيافت رياضي، پاسخگويي وشموليت در كل چرخه اقتصاد(شامل:توليد،توزيع ومصرف)،پويايي مدل و معرفي مقصدي كه درآن مطلوبيتي مانند اشتغال كامل عوامل در بلند مدت وجود دارد .تنوع در معرفي الگو خبر از اختلاف فكري در زمينه راههاي وصول به مقصداشتغال كامل و تعادل در بلند مدت است.