تأملي بر تدريس مباحثه محور دروس تاريخ در شكل‌گيري و رشد تفكّر انتقادي با تأكيد بر نظريه بازسازي گرايي

امروزه بيش از هر زمان ديگري لزوم توجه بيش‌ازپيش به دروس مرتبط با آموزش تاريخ در ابعاد مختلف آموزشي و پرورشي احساس مي شود. دراين‌بين، گرايش به استفاده از سناريوهاي مختلف در روش هاي تدريس به‌عنوان امري ضروري و اجتناب‌ناپذير مي باشد. برخلاف روش هاي سنّتي تدريس تاريخ، در روش هاي تأمل محور كه با محوريت مباحثه شكل مي پذيرد، اطلاعات به‌صورت مستقيم انتقال داده نمي-شوند، بلكه افراد طي مراحلي به تفكّر واداشته شده و در هر مرحله از آموزش به كشف مسئله يا حل مشكل هدايت مي شوند. در اين راستا نظريات بازسازي اجتماعي در آموزش با تأكيد بر لزوم اصلاح و توسعه زندگي اجتماعي با تكيه‌بر فضايي باز مشاركتي و آزادانه نظرات و عقايد خود را مطرح مي سازد تا اقدام به شكل گيري و بسط تفكّر انتقادي در دانش آموزان نمايد. در پاسخ به سؤال مقاله كه نقش آموزش مباحثه محور تاريخ در رشد تفكّر انتقادي بر اساس مؤلفه هاي موجود در نظريات بازسازي چيست، صحت فرضيه تأثيرات به كاربردن روش تدريس مباحثه محور دروس تاريخي در رشد تفكّر انتقادي دانش آموزان بر اساس مؤلفه هاي نظريات بازسازي گرايي اجتماعي مورد تاييد قرار مي گيرد. بر اين اساس ياقته مقاله با استفاده از روش توصيفي از نوع كيفي، تحليلي و با استمداد از نمونه گيري هدفمند در بهره گيري از نظرات خبرگان و اساتيد حوزه تاريخ و علوم اجتماعي در قالب جامعه آماري نخبگاني نشان مي دهد كه تدريس مباحثه محور دروس تاريخي، در افزايش تفكّر انتقادي دانش آموزان بر اساس مؤلفه هاي نظريات بازسازي نقش مهمي را ايفا مي نمايد.