رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده با انگيزه تحصيلي كودكان با اختلال نقص توجه/بيش فعالي

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده با انگيزه تحصيلي كودكان با اختلال نقص توجه/بيشفعالي است. جامعه آماري اين پژوهش عبارت است از كليه كودكان (10 تا 12 سال) دچار نقص توجه-بيش فعالي كه به مراكز توانبخشي شهر تهران مراجعه كردهاند و توانايي پاسخگويي به سوالات پرسشنامه‌ي انگيزش تحصيلي و حمايت اجتماعي ادراك شده را داشته باشند. از آنجا كه اين مطالعه، از نوع همبستگي است و حداقل تعداد نمونه براي هر مولفه در مطالعات همبستگي بين 30 تا 50 نفر مي‌باشد (دلاور، 1398)، در نتيجه تعداد اعضاي نمونه براي جامعهي آماري 90 نفر بود. نمونه‌گيري دو مرحلهاي به صورت انتخاب چندين مركز توانبخشي در دسترس در مرحلهي اول و سپس به صورت تصادفي ساده و با استفاده از قرعهكشي (در اين نوع نمونهگيري هر يك از اعضا، شانس برابر و مستقل براي قرار گرفتن در نمونه دارند) از بين مراجعه‌كنندگان به اين مراكز (مرحلهي دوم) صورت گرفت. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از پرسشنامههاي حمايت اجتماعي ادراك شده و انگيزه تحصيلي كه از اعتبار و پايايي قابل قبولي برخوردار بودند. به منظور تجزيه و تحليل دادهها از آمار استنباطي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره با استفاده از نرمافزار SPSS-23 بهره برده شد. نتايج نشان داد كه بين حمايت اجتماعي ادراك شده با انگيزه تحصيلي كودكان با اختلال نقص توجه/بيشفعالي رابطه وجود دارد.