معناشناسي و نقش نمادين عناصر موجود در مسجد شيخ لطف الله

مسجد شيخ لطف الله به جهت شيوۀ معماري خاص و استفاده از تزئينات منحصر به فرد، نمونه اي بي نظير از معماري اسلامي-ايراني است محسوب شده است. اين مسجد جزء يكي از مساجد بنام در اصفهان و ايران است كه دليل شهرت آن تفاوت در شيوۀ طراحي و ساختش مي باشد. با به كارگيري هوشمندانۀ عناصر و خلق فضاهاي به كار رفته در آن توسط معماران خوش ذوق و ماهر شاهد دريافت حسن معنويات در فضاي دروني اين مسجد و همچنين جايگاه ويژه ارزش قدسي آن هستيم. اين بناي زيبا كه در ضلع شرقي ميدان نقش جهان اصفهان قرار گرفته يكي از شاهكارهاي معماري دورۀ صفويه است، كه اوج شكوفايي هنر اسلامي را مي توان در معماري آن مشاهده كرد. به واسطۀ معناشناسي مي توان به تحليل و شناخت اين بنا پرداخت. انتقال مفاهيم و معاني به ببينده در اين مسجد از طريق بهره گيري از برخي عناصر و فضاها نظير گنبد، محراب و شبستان و غيره امكان پذير بوده است.