نقش سازه و فرم معماري در ساختار زيبا شناسي

The role of structure and architectural from in aesthetic structure

فرم معماري و تاثير سازه در ساختار معماري در دوره هاي مختلف، در اكثر كشور ها وجود داشته است. دانش درك سازه به عنوان جزئي از معماري و زيبا شناسي تلفيقي داراي اهميت است. سازه و اهميت آن در طراحي و شكل گيري فرم جايگاه خاصي دارد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير توام سازه و معماري در ساختار زيباشناسي است. فرم به معناي تجلي معماري در نظر گرفته مي شود. شكل گيري فرم به سازه پيوسته است. در پي تحولات معاصر پيوند اين دو (معماري و سازه) زيبايي و استواري جديدي را مي توانند شكوفا كنند. نتايج نشان مي دهد كه معني شناسي و نماد پردازي به گونه اي است كه فرم سازه پايه و اساس زيبايي فضا مي باشد.در نتيجه مي توان به فرايند منطقي و ايده آل طراحي فرم در بستر معماري با توجه به مفاهيم پيچيده سازه رسيد.

The form of architecture and the impact of structures on the structure of architecture in different periods, has existed in most countries. Knowledge of structural understanding is important as part of integrated architecture and aesthetics. The structure and its importance have a special place in the design and formation of the form. The purpose of this study is to investigate the combined effect of structure and architecture on the aesthetic structure. Form is considered the manifestation of architecture. Form formation is attached to the structure. Following the contemporary developments, the connection between these two (architecture and structure) can flourish with new beauty and stability. The results show that semantics and symbolism are such that the form of the structure is the basis of the beauty of the space. As a result, the logical and ideal process of designing the form in the context of architecture can be achieved according to the complex concepts of the structure