سنجش مؤلفه‌هاي انعطاف پذيري در طراحي مجتمع‌هاي مسكوني به منظور ارتقا شاخص هاي كيفي محيط

Measuring the components of flexibility in the design of residential complexes in order to improve the quality indicators of the environment

خانه انعطاف پذير علاوه بر آن كه امكان انتخاب تنوع زيستي در درون محيط مسكوني را افزايش مي دهد، رضايتمندي ساكنين و مطلوبيت واحد مسكوني را به دنبال دارد. هدف اين مقاله شناخت عوامل تاثيرگذار بر ارتقاء كيفيت محيط و ايجاد الگويي جهت سنجش كيفيت در مجتمع‌هاي مسكوني براي شكل‌گيري مطلوب محيط‌هاي مسكوني است. در اين راستا در اين پژوهش سنجش و بررسي مولفه هاي انعطاف پذيري در طراحي مجتمع هاي مسكوني بر بعد كالبدي محيط خانه و رفتار و عملكرد انسان مورد بررسي قرار گرفته شد. در اين تحقيق بخشي از مطالعات كه شكل دهنده چارچوب نظري است به صورت توصيفي تحليلي و بخشي ديگر از نوع كيفي مي باشد، جامعه آماري مجتمع هاي مسكوني الهيه مشهد بوده، شيوه كار، جمع آوري اطلاعات مورد نياز از طريق داده هاي اسنادي (كتابخانه اي)، سايت هاي اينترنتي، مقالات و نمونه پروژه هاي انجام شده مي باشد. تجزيه و تحليل اطلاعات در اين پژوهش از طريق پرسشنامه و فرآيند تحليل سلسله مراتبي AHP و با استفاده از نرم افزار Expert Choice اين پارامترها و مولفه ها اولويت بندي و مناسب ترين راهكارها براي طراحي انعطاف پذير در مجتمع هاي مسكوني تعيين گرديده است.اين پژوهش بيانگر اين نتيجه بود كه تطبيق پذيري، تنوع پذيري و تغيير پذيري از مهم ترين مولفه هاي انعطاف پذيري مي باشند انعطاف پذيري بر كيفيت رضايت مردم در استفاده از محيط مورد مطالعه قرار گرفته است و تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده از تحليل پرسشنامه ها افزايش رضايت شهروندان و تمايل به تنوع و تغيير و مولفه هاي انعطاف پذيري درصد بالايي را به خود اختصاص داده است. همچنين شهروندان نسبت به بعد كالبدي عكس العمل مثبت دارند و احساس آرامش و امنيت و رضايت بيشتري در اينگونه طراحي ها دارند.