بررسي واحد هاي مسكوني در مياندوآب با رويكرد پايداري

Investigating residential units in Miandoab with a sustainability approach

امروزه محيط زيست، صرفه جويي در مصرف انرژي هاي فسيلي و توسعه پايدار به مباحث بسيار مهم رايج در سطح بين المللي تبديل شده اند، به طوري كه حفظ منابع انرژي جلوگيري از آلوده كردن زمين و محيط زيست كاهش ميزان مصرف انرژي هاي فسيلي و هم زيستي با شرايط طبيعي و اقليمي مبدل به يكي از مهمترين تدابير در معماري و شهرسازي شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعايت اصول و قواعد خاصي در زمينه ساخت و ساز مي كند. اين مقاله بر آن است كه با توجه به پيشرفت تكنولوژي در عرصه ساخت و ساز به علاوه راهكار هاي فني و طبيعي، ميزان استفاده سود از انرژي را به حداكثرو ميزان پرت هدررفت انرژي را به حداقل برساند. همانطور كه پيش تر عنوان شد موضوع مورد بحث و مورد بررسي، بهينه سازي مصرف انرژي در ساختمان هاي مسكوني است. پژوهش حاضر از روش توصيفي و توصيفي تحليلي براي مباني نظري از طريق مطالعه كتابخانه اي و تحليل كتابها و مقالات مرتبط با مسكن و ارتباط آنها با معماري پايدار و مطالعه اصول و پارادايم هاي معماري پايدار، مطالعه اقليم و فرهنگ مياندوآب و از شيوه روش تحقيق پيمايشي و ميداني براي بخش مربوط به پروژه و همچنين از نرم افزار هاي AHP-ANP، سوپر ديسيژن، استفاده شده است.