اهميت حاشيه نشيني و بافت فرسوده در زيبايي شهرسازي

The importance of suburbanization and worn texture in the beauty of urban planning

نخستين مسئله اي كه در امر مداخله در بافت هاي فرسوده مد نظر است، جنبه كالبدي و زيبايي آن مي باشد. بافت هاي فرسوده با معضلات متعددي از لحاظ كالبدي مواجه هستند. مهمترين آنها، ناپايداري ابنيه و عدم ايمني ساكنان است. بناهاي اين بافت ها به علل گوناگون از جمله قدمت، استفاده از مصالح بي دوام و يا كم دوام و عدم رعايت شيوه هاي صحيح ساخت و ساز، از استحكام و پايداري لازم برخوردار نيستند. مسئله دوم، عدم كارايي و ناتواني اين بافت ها در پاسخگويي به نياز شهروندان است.دسترسي هاي نامناسب و نفوذناپذيري اين بافت ها، علاوه بر اين كه عمليات امداد رساني در مواقع خطر را با مشكل مواجه مي سازد، باعث ايجاد ترافيك سواره و گاه عدم دسترسي سواره ساكنان بافت مي شود.كه همه اين مسائل در نهايي به عدم زيبايي شهري منجر ميشود.حاشيه نشيني پديده اي شهري است كه به توسعه هاي شهري اطلاق مي شود كه بدون برنامه ريزي هدايت كنترل و بدون رعايت مقررات شهرسازي توسط توده مردم ايجاد مي شود. اين امر باعث برهم زدن توازن شهري و اسكان افراد در مناطقحاشيه اي شهر ها شده است.تا زماني كه طرح هاي كاري و محرك براي مالكين املاك موجود در بافت هاي فرسوده تعريف و ارائه نشده مساله عمران و آباداني اين بافت ها در ابهام مانده و شهرداري ها و دولت نيز به تنهايي قادر به اجراي طرح هاي بزرگ عمراني در آنها نخواهد بود. در عين حال بايد زيبايي شناسي شهري مد نظر باشد و مساله مهمي همچون بافت فرسوده و حاشينه نشيني در نظر گرفته شود.