مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي معماري همساز با اقليم در شهر شيراز با هدف بهينه سازي مصرف انرژي

چكيده فارسي :

امروزه توجه به شرايط آب و هوايي در طراحي ساختمانها به خصوص طراحي سنتي ساختمانها مشخص و روشن است. درواقع طراحي اقليمي روشي است براي كاهش همه جانبه هزينه انرژي يك ساختمان. اين تحقيق به منظور بررسي شرايط آسايش حرارتي شهر شيراز و كاربرد نور خورشيد و جريان هوا در طراحي ساختمان صورت گرفته است. براي انجام اين تحقيق از داده هاي هواشناسي ايستگاه سينوپتيك شهر شيراز در يك دوره زماني 30 ساله(1977- 2006) استفاده شده است. براي بررسي شرايط آسايشي از نمايه بيكر و برودت باد استفاده شده است. جهت بررسي رفتار باد تغييرات سرعت باد در ارتفاع 5 متري محاسبه شده است انتخاب اين ارتفاع به دليل وجود پنجره ها و بازشوها براي تهويه هوا مي باشد. و همچنين زاويه و جهت تابش نيز به صورت ماهانه استخراج شده است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد در شهر شيراز ماههاي فصل سرد سال به دليل برودت دماي هوا و خنك بودن شرايط نياز به گرمايش داخل ساختمان دارند و در ماهاي بهار و پاييز به دليل وجود شرايط آسايشي امكان استفاده از هواي بيرون جهت ايجاد تعادل گرمايي با محدوديت مواجه نمي باشد. در فصل سرد سال جلوگيري از نفوذ هواي بيرون ضروري مي باشد. در شهر شيراز با توجه به زاويه تابش خورشيد در ماههاي مختلف و با توجه به جهت تابش خورشيد در هنگام طلوع و غروب، بهترين الگو جهت ساخت و ساز جنوب شرقي و جنوب غربي مي باشد. در اين جهات استفاده از حداكثر نور خورشيد در فصل سرد امكان پذير مي باشد.