بهينه سازي سبد سهام به روش شبيهسازي مونت كارلو با رويكرد حداكثر نمودن معيار آلفا

ريسكگريزي سرمايهگذاران باعث شده است، تصميماتي را در جهت مديريت ريسك اتخاذ كنند. انتخاب سبد سرمايهگذاري يكي از آن تصميماتي است كه عمدهي سرمايهگذاران براي برقراري تعادل بين ريسك و بازده اخذ ميكنند. تئوري انتخاب سبد، نخستين بار توسط ماركوئيتز ارائهشد. الگوي ميانگين-واريانس طراحي شده توسط وي ميانگين بازده مورد انتظار را نشان ميدهد و واريانس معيار ريسكِ، سبد سهام ميباشد. در دانش مالي از دير باز تا كنون سعي شده است مدلهايي براي انتخاب سبد عرضه شود كه با كم كردن ريسك بازده بيشتري را نصيب افراد كنند .هدف از اين نوشتار، بهينهسازي سبد سرمايهگذاري به روش شبيهسازي مونتكارلو ميباشد. بهينهسازي بر روي داده هاي 91 شركت پذيرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار تهران انجام ميشود. اين روش به صورت كدهاي برنامهنويسي در محيط برنامهنويسي متلب پيادهسازي شده است. همچنين نمودار شبيهسازي شده وزن هر سهم ترسيم گرديده است. نتايج نشان داد سهمهايي كه بازده موردانتظار بااليي دارند، وزن بيشتري در سبد بهينه به روش مونتكارلو به خود اختصاص ميدهند. لذا، بازدهي سبد تحت روش مونتكارلو افزايش پيدا ميكند. همچنين تنوع اوراق بهادار در روش مونتكارلو بيشتر از روش ماركوئيتز است. لذا، ريسك غيرسيستماتيك در روش مونتكارلو كاهش پيدا ميكند.