توسعه سيستم هاي زيرزميني در شهرها از ديدگاه پدافند غيرعامل

سيستم عابر پياده زيرزميني (UPS) در سراسر جهان به ويژه در مناطق مركزي شهرهاي بزرگ طي چند دهه گذشته توسعه يافته است. توسعه اين سيستم به دلايل مختلف قابل اهميت است. عوامل طبيعي محيطي مانند آب و هوا به گسترش اين سيستم در شهرهاي بزرگ جهان كمك كرده است. در شهرهايي با شرايط آب و هوايي شديد مانند تورنتو(كانادا)، شامل زمستاني سرد و شهر اوكلاهما (ايالات متحده) در معرض وزش باد، سيستم عابر پياده زيرزميني شرايط لازم براي فعاليت هاي اجتماعي، سرگرمي، خرده فروشي و تجاري فراهم كرده است. در محيط هاي متراكم شهري مانند توكيو(ژاپن) و شانگهاي(چين)، سيستم عابر پياده زيرزميني، امكان استفاده جامع تر و فشرده تر از فضاهاي شهري را فراهم مي كند. در اين تحقيق 19 شهر داراي سيستم عابر پياده زيرزميني به عنوان مطالعات موردي براي بررسي چهار عامل تأثيرگذار يعني آب و هوا، ساخت مترو، استفاده از زمين و محيط اقتصادي انتخاب شده است. اين تحقيق ميزان تاثير اين چهار عامل را در شهرهاي داراي سيستم عابر پياده زيرزميني نشان مي دهد و عوامل متمايز كننده محيط هاي طبيعي و ساخته شده به دست بشر را كه منجر به ايجاد سيستم عابر پياده زيرزميني شده است، تعيين مي كند. تجزيه و تحليل بيشتر بر اساس آزمون هاي آماري SPSS تفاوت بين اقتصادهاي در حال توسعه و كشورهاي پيشرفته را در ارتباط با تاثير اين عوامل مورد بررسي قرار داد. يافته هاي تحقيق تفاوت هاي آماري قابل توجهي را نشان مي دهد كه وجود سيستم عابر پياده زيرزميني تاثير بسزايي در اقتصاد كشورهاي در حال توسعه و پيشرفته، مترو و مقياس شهر دارد.