اثربخشي آموزش با رويكرد مثبت‌نگر بر تنظيم هيجاني و تحريف‌هاي شناختي پدران داراي كودك پسركم‌توان ذهني

هدف پژوهش حاضر آموزش با رويكرد مثبت‌نگر بر تنظيم هيجاني و تحريف‌هاي شناختي پدران داراي كودك كم‌توان ذهني پسر استان گلستان بود. روش پژوهش،طرح نيمه آزمايشي پيش‌آزمون- پس‌آزمون باگروه كنترل بود.جامعه آماري پژوهش همه پدران دانش‌آموزان پسر كم‌توان ذهني آموزش پذير باسن تقويمي 17 تا 23 سال مشغول به تحصيل در مدرسه استثنايي تلاش استان گلستان واقع در شهرستان گرگان در سال تحصيلي 98-97 بودند. از بين پدران دانش‌آموزان كم‌توان ذهني آموزش پذير، با نظر استاد راهنما 20 نفر با توجه به ملاك‌هاي ورود به پژوهش به روش دردسترس انتخاب،سپس به‌تصادف در دو گروه آزمايش (10 نفر) وكنترل (10 نفر) گمارده شدند.شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده بود. ابزارهاي گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه‌هاي تنظيم هيجاني وپرسشنامه تحريف‌هاي شناختي جهت جمع‌آوري اطلاعات استفاده شد و ازتحليل كوواريانس براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج پژوهش نشان دادكه سطح معناداري مربوط به آموزش با رويكرد مثبت‌نگر در پدران دانش‌آموزان كم‌توان ذهني تأثيرگذار است؛ و در فرضيات ديگر نيز مي‌توان پذيرفت كه آموزش با رويكرد مثبت‌نگر بر تنظيم هيجاني و تحريف‌هاي شناختي پدران دانش‌آموزان پسركم‌توان ذهني تأثيرگذار است.