نقش اضطراب امتحان، فرسودگي و انگيزه پيشرفت تحصيلي در پيش بيني خودكارآمدي دانش آموزان مقطع متوسطه شهر ساري

هدف اصلي اين پژوهش «نقش اضطراب امتحان، فرسودگي و انگيزه پيشرفت تحصيلي در پيش بيني خودكارآمدي دانش آموزان مقطع متوسطه شهر ساري» بود. روش پژوهش در اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي انتخاب شد. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ساري در سال تحصيلي 99-1398 به تعداد 5682 نفر كه از اين تعداد 361 نفر به عنوان نمونه بر اساس جدول كرجسي و مورگان به صورت تصادفي طبقه اي برحسب جنسيت انتخاب شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه هاي استاندارد خودكارآمدي شرر (1982)، اضطراب امتحان ابوالقاسمي و همكاران (۱۳۷۵)، فرسودگي تحصيلي برسو و همكاران (۱۹۹۷) و انگيزش پيشرفت تحصيلي هارتر (۱۹۸۱) بود. داده ها با استفاده از آزمون هاي كولموگروف–اسميرنف، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره از طريق نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه رابطه معني دار و منفي بين اضطراب امتحان و خودكارآمدي، رابطه معني دار و منفي بين فرسودگي تحصيلي و خودكارآمدي و رابطه معني دار و مثبتي بين انگيزه پيشرفت تحصيلي و خودكارآمدي وجود دارد. هم چنين متغيرهاي پيش بين مي توانند 33 درصد از واريانس خودكارآمدي در دانش آموزان را پيش بيني نمايند.