نقش مديريت دانش در سازمان ها

امروزه دانش يك سرمايه تلقي ميشود ومديريت دانش سازماني يكي از اركاني است كه براي انجام كاركردهاي سازمان به نحو مطلوب لازم است. در مديريت دانش، دانش بطور كلي به دو نوع دانش عيان و دانش نهان تقسيم مي شود و اين تقسيم بندي براي مديريت دانش اساسي است. اساس اين مدل ،دانش نهان و دانش عيان ، فرايندهاي انتقال آن-هااست. در كشورهاي پيشرو اقتصاد جهاني، اهميت دانش [به عنوان يك منبع] در مقايسه با ساير جوامع چنان افزايش يافته است كه به عنوان مهمترين عامل تعيين كننده استاندارد زندگي درآمده است .دانش منبع اصلي عصر ارتباطات محسوب مي شود.امروزه اهميت مديريت دانش يا دانش فني ،يك قاعده ي روشن سازماني است.سازمانها بدون درك فرآيندهاي دانش آفرين ديگر به عنوان موسسات كار امدقادر به بقاي خويش نيستند. در مديريت دانش بر فناوري تاكيد مي‌شود تا دانش ذخيره و دسترس‌ پذير شود و اين امكان فراهم شود كه افراد بدون اين كه در كنار هم باشند با همديگر همكاري كنند.