ارتباط حمايت اجتماعي و خودكارآمدي با تنش شغلي معلم هاي جوان شهرستان هاي بابلسر و فريدونكنار

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه حمايت اجتماعي و خودكارآمدي با تنش شغلي معلم هاي جوان شهرستان هاي بابلسر و فريدونكنار انجام گرفت. اين پژوهش از نوع مطالعات توصيفي با طرح همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه معلم هاي جوان شهرستان هاي بابلسر و فريدونكنار تشكيل مي دهند كه از ميان آنها، 200 معلم جوان شهرستان هاي بابلسر و فريدونكنار به صورت تصادفي ساده از بين ليست موجود در آموزش و پرورش انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي حمايت اجتماعي (زيمت، پاول، فارلي، وركمن و بركوف،1990)، خودكارآمدي (نظامي، شوآرتزر و جروسلم ، 1996 ) و تنش شغلي (پاركر و دكوتيس، ۱۹۸۳) پاسخ دادند. يافته هاي حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين حمايت اجتماعي و تنش شغلي و همچنين بين خودكارآمدي و تنش شغلي رابطه منفي معني داري وجود دارد. نتايج رگرسيون چند گانه حاكي از آن بود كه حمايت اجتماعي با بيشترين ميزان بتا بهترين متغير پيش بيني كننده تنش شغلي بطور منفي است.