مديريت منابع طبيعي و مديريت منابع آب

به طور كلي مديريت منابع طبيعي و مديريت منابع آب در حال تغيير است. شيوه هاي مديريت تا حد زيادي توسط متخصصان با استفاده از وسايل فني مبتني بر سيستم هاي طراحي طراحي و قابل پيش بيني و كنترل شده است. در سالهاي اخير ، مشاركت ذينفعان از اهميت بيشتري برخوردار شده است. مديريت يكپارچه و انطباقي كه براي مقابله با پيچيدگي سيستمهاي اجتماعي- اكولوژيكي لازم است ،. در اين مقاله مفهومي براي يادگيري مشاركت اجتماعي و حكمراني مشترك ايجاد شده ارائه شده است. اين مفهوم ريشه در رشته هاي تفسيري بيشتر علوم اجتماعي با تأكيد بر وابستگي زمينه دانش دارد. نقش فريم و مديريت مرزي در فرايندهاي يادگيري در مقاطع مختلف و مقياسهاي زماني بررسي شده است. پايه و اساس يادگيري اجتماعي ، فرآيندهاي همكاري چند جانبه است كه به عنوان هسته فرآيندهاي يادگيري درك مي شوند. چنين فرايندهايي در شبكه ها يا اجتماعات عملي اتفاق مي افتد و تحت تأثير ساختار حكومتي است كه در آن تعبيه شده است. الزامات يادگيري اجتماعي شامل تنظيمات نهادي است كه مقداري از ثبات و قطعيت را بدون سخت گيري و انعطاف پذيري تضمين مي كند. تجزيه و تحليلهاي ما كه مبتني بر ملاحظات مفهومي و بينش هاي تجربي است ، نشان مي دهد كه توسعه چنين تنظيمات نهادي شامل ادامه روند يادگيري اجتماعي است.