مروري بر الگوريتم‌هاي زمان‌بندي تحمل‌پذير اشكال گراف‌هاي وظيفه

زمان‌‌‌بندي گراف وظيفه عبارت است از يافتن يك نگاشت كارا از وظايف بر روي منابع مناسب به نحوي كه معيار‌هاي كيفيت سرويس مدنظر كاربران تحقق يابد. در اين مقاله، ما به ارايه تعاريف و واژه ‌شناسي و دسته‌بندي سيستم‌هاي زمان‌بندي گراف وظيفه مي‌پردازيم. همچنين، مروري بر الگوريتم‌هاي زمان‌بندي تحمل‌پذيري اشكال ارايه مي‌شود. به منظور فراهم كردن قابليت‌هاي تحمل اشكال، در زمان‌بندي گراف‌هاي وظيفه علمي، برخي از روش‌هاي افزونگي از جمله ارسال مجدد، تكرار و نقطه بازرسي به طور گسترده مورد استفاده قرار مي‌گيرند. از آنجا كه هر كدام از اين افزونگي‌هاي پايه مزايا و معايبي دارند برخي از محققان براي كاهش زمان اجرا و بهره‌برداري از مزاياي تمام اين تكنيك‌ها تركيب اين افزونگي‌هاي پايه را پيشنهاد كرده‌اند. در اين مقاله، مروري بر روش‌هاي پايه افزونگي‌ها خواهيم داشت. همچنين به روش‌هاي ارايه شده براي تركيب افزونگي‌ها نيز پرداخته مي‌شود. در آخر، مقايسه مختصري از اين روش‌هاي افزونگي ارايه مي‌كنيم.