مروري بر تاريخ شكلگيري بناهاي دانشكدۀ هنرهاي زيباي دانشگاه تهران و دانشكدۀ معماري دانشگاه شهيد بهشتي

دانشكده ي هنرهاي زيباي دانشگاه تهران و دانشكده ي معماري دانشگاه شهيد بهشتي )دانشگاه ملي ايران( نخستين دانشكده هاي معماري ايران اند كه به ترتيب در سالهاي 1319ش و 1339ش تأسيس شده اند. اين دانشكده ها هم اكنون در نظر بسياري از افراد، سرآمدِ دانشكده هاي معماري ايران تلقي ميشوند. شماري از معماران و استادانِ بنام معماري ايران دانش آموخته ي اين دو دانشكدهاند و در فضاهاي آموزشي اين دو دانشكده تحصيل كرده اند. ساختمانهاي اصلي اين دو دانشكده با قدمتي بيش از پنجاه سال، قديميترين بناهايياند كه به منظور دانشكدهي معماري در ايران ساخته شدهاند. همچنين اين بناها قديميترين بناهايياند كه با كاربري دانشكده ي معماري مورد استفاده قرار گرفتهاند و كماكان نيز دانشجويان در آنها مشغول به تحصيل اند. با اين حال، هر دو دانشكده در سالهاي آغازين، در ساختمانهاي ديگري استقرار داشتهاند و پس از مدتي به ساختمانهاي كنوني منتقل شدهاند. تحقيق حاضر به تاريخ ساختمانهاي اين دو دانشكده ميپردازد و داستان شكلگيري اين بناها و استقرار دانشكدههاي معماري را بيان ميكند. دانشكدهي هنرهاي زيباي دانشگاه تهران در بدو تأسيس در مدرسه ي مروي قرار داشت. بعد از مدتي مكان اين دانشكده به زيرزمين دانشكده فني منتقل شد. نهايتاً در سال 1328ش به ساختمان فعلي در پرديس مركزي دانشگاه تهران انتقال يافت و سپس به تدريج بخشهاي مختلف ساختمان كنوني تكميل شد. دانشكدهي معماري دانشگاه ملي در ابتداي تأسيس در ساختماني پنج طبقه و اجارهاي در دوراهي يوسف آباد مستقر بود. سپس در سال 1344ش به ساختمان فعلي نقل مكان كرد. بعد از جابه جايي، بهتدريج بخشهاي ديگري به ساختمان دانشكده اضافه شد. ساختمانهاي فعلي اين دو دانشكده را استادان معماري اين دانشكدهها به منظور دانشكده ي معماري طراحي كردهاند. مسائل مختلفي در شكل گيري اين ساختمان ها مؤثر بوده كه در اين تحقيق به آنها اشاره شده است. روش اين تحقيق تاريخي است. عمدهي منابع اين تحقيق، منابع شفاهي )مصاحبه با استادان، كاركنان و دانشجويان دانشكده ها( و اسناد مكتوب و تصويري اند