اثربخشي مديريت بحران براي ارتباطات سازماني كارآمد

زمينه و هدف پژوهش: بحران به طور ناگهانى حادث شده و براى زيرساخت ها و يا ارزش ها و هنجارهاى اساسى يك نظام تهديدى اساسي محسوب مي شود و به همين جهت نيازمند واكنش فوري خواهد بود با توجه به اهميت اطلاع رسانى و ارتباطات در هنگام بحران، هدف اساسي اين پژوهش، شناسايي شيوه هاي دستيابى به مديريت مطلوب و موثر بحران در چارچوب ارتباطات سازماني مى باشد. يافته هاي پژوهش: قبل، هنگام و بعد از بروز بحران، مديريت بحران مى بايست در زمينه ارتباط و اطلاع رسانى به مردم، گروه ها، مسئولين، نهادها وغيره برنامه هايي را در راس كار خود قرار داده و در اين زمينه طرح يا طرح هايى را تدوين و متناسب با شرايط گوناگون بحران به مرحله اجرايي در آورد. روش پژوهش: اين پژوهش يك بررسي توصييفي-تحليلي است. در اين بررسى، مقالات از طريق جست وجو در دو بانك اطلاعاتي الكترونيكي معتبر مانند SID و Magiran كه امكان جست وجو و دريافت مقالات علمى در موضوعات مديريت بحران و ارتباطات را براى محقق فراهم مي نمايد و بااستفاده از واژگان كليدي مرتبط و نيز با بررسي فهرست منابع و جست-وجوي مقالات همسو با موضوع در اين زمينه انتخاب شدند. نتيجه گيرى: به منظور كنترل و مقابله با بحران به طور اساسي دو رويكرد و راهبرد وجود دارد: مستقيم (كاربرد قوه قهريه) و غيرمستقيم (كاربرد شيوه اقناع و مواجهه نرم). در هر دو راهبرد، مديرانِ بحران مى بايستي به طور مستمر با مخاطبان خود اعم از رهبران مديريت بحران، مردم، نيروهاى داخلي و مقامات و مسئولين ارتباط برقرار نموده و ضمن افشاى ماهيت اغتشاش گران و اطمينان دادن به مسئولين و مردم و ايجاد آرامش و رفع نگرانى ها، حمايت و همكارى آن ها را جلب كرده و رهبران بحران و اغتشاش گران را ملزم به تسليم يا تعديل درخواست ها و شيوه هاى خود نمايند.