تبيين تأثير تناسبات طلايي و هندسي در ادراك بصري انسان از محيط معماري براساس احساس تعلق به مكان

توانايي تشخيص و مقايسه ي اشكال و درك مفهوم تناسبات از نخستين يافته هاي انسان از داده هاي هندسي محيط است. شكل گيري هندسه به عنوان علم شناخت وضع خطوط، اشكال و سطوح و نسبت ها منجر به تعريف تناسبات طلايي در علوم رياضي به عنوان راهكار جديد در سازماندهي اشكال و فرم ها مي گردد. تناسبات طلايي و هندسي به عنوان عنصري تعيين كننده در مقياس فرم هاي فضايي موثرند، و تشكيل فرم هاي فضايي با عدم استفاده و يا استفاده ي بدساختار و بدكاركرد از تناسبات هندسي، به علت تاثيرگذاري متقابل كاركردي و رواني بر روي ادراك و شناخت انسان است، كه موجب ساخت و شكل گيري مقياس ها و تناسبات محيط و ظهور تاثيرات رواني به واسطه ي فعاليت هاي انسان در محيط مي گردد. و در ادامه آن تأثيرات ناهنجار و بدكاركرد محيطي بر روي سيستم ساكادي چشم انسان و در نتيجه احساس ترس و عدم تعلق به مكان تاثير متقابل مي گذارد. بدين منظور بررسي تأثير تناسبات طلايي و هندسي در ادراك بصري انسان از محيط معماري براساس احساس تعلق به مكان، باعث مي شود كيفيت بصري منجر به افزايش غناي حسي مكان و دستيابي به ارزش ها و معيارهاي انساني در احساس تعلق به مكان گردد و نياز هاي انساني توسط معمار در نظر گرفته شود. كه در اين پژوهش با افق ديد اين هماني و تاثير متقابل تناسبات هندسي و طلايي و احساس تعلق به مكان به بررسي معيارها و شاخص هاي پژوهش پرداخته شده و نتايج حاصل از آن در قالب جداول و دياگرام ها ارائه گرديده است.