توسعة شهري دانش‌بنيان و شهر خلاق: ابعاد و شاخص‌ها

باتوجه‌به وابستگي بيش‌ازپيش جهان كنوني به رشد فناوري و اقتصاد مبتني بردانش، اتكا به نسل جديد دانش به‌صورت نوآورانه به ابزاري براي سازگاري با تغييرات و چالش‌هاي مديريتي تبديل گشته است. به همين دليل مناطق شهري كه به‌عنوان كانون‌هاي اصلي توسعه اقتصاد دانش‌بنيان شناخته مي‌شوند، دچار تغيير و تحولاتي مي‌گردند. در اين راستا سازمان‌دهي فضا و توسعة مكان‌هاي مبتني بر توليد دانش به يكي از مباحث اصلي توسعة شهري و به اولويتي راهبردي تبديل گشته است و مناطق شهري به‌منظور جذب سرمايه‌هاي انساني و مالي، ارتقاء كيفيت زندگي ناچار به به‌كارگيري سياست‌هايي جهت خلق فضاها مراكز شهري دانش‌بنيان مي‌باشند؛ چراكه خلاقيت و دانش به‌عنوان محركان آيندة اقتصاد شهري به شمار آمده و شهرها به دنبال ايجاد شرايط مناسب براي ظهور و بروز خلاقيت و دانش بوده و دستيابي به چنين شهرهايي آرزوي هر جامعه‌اي مي‌باشد؛ در اين مقاله ضمن معرفي شهرهاي دانش‌بنيان به‌عنوان رويكرد غالب در شهرسازي خاستگاه نظري ديدگاه‌هاي تأثيرگذار و ادبيات نظري - تجربي ابعاد و شاخص‌هاي آن را بررسي كرده است. اين تحقيق به لحاظ هدف بنيادي - نظري و داده‌هاي آن به روش كتابخانه‌اي - اسنادي فراهم آمده است. يافته‌هاي مقاله بيانگر آن است كه باتوجه‌به شرايط امروز در بيشتر شهرهاي جهان توافق كلي درباره تعريف اصول و معيارها و شاخص‌هاي شهر دانش‌بنيان و خلاق وجود ندارد. خلاق هستة موفقيت شهر دانش‌بنيان مي‌باشد. به‌گونه‌اي كه ساخت و شكوفايي پايه مبتني بردانش و تشويق تجارت‌ها و حرفه‌هاي جديد مي‌شوند.