مروري بر ايمني و امنيت زنان در فضاهاي عمومي با نگرشي بر ميزان حضور پذيري اجتماعي

گسترش شهرها در دوران مدرن با پيچيدگي خاص از يك سو ، و مسأله مناطق و فضاهاي عمومي ، و امكان و كيفيت حضور زنان در اين فضاها از سوي ديگر باعث حضور بيش از پيش زنان در محيط هاي شهري گشته است. رشد شهرنشيني ، گسترش فضاهاي شهري و به تبع آن پيچيدگي روابط اجتماعي شهروندان باعث شده احساس امنيت و آسايش شهروندان دچار اختلال يا تضعيف شود. در اغلب موارد برنامه روزمره زنان با مردان متفاوت است امروزه ، ما نياز به يك رويكرد نظري متفاوت داريم ، رويكردي كه از نظريه ها و استراتژي هاي حاكم و كنوني منطبق بر پيش فرض هاي ساده مانند اين تصور كه خيابان هاي شلوغ باعث پر جنب و جوش و ايمن تر شدن فضاهاي شهري مي شوند ، دور شود.زنان اغلب بدون دليل مشروع از حضور در يك فضاي عمومي دريغ مي كنند ، زيرا هميشه به آنها به عنوان استفاده كنندگان غيرقانوني از فضاهاي عمومي نگاه مي شود. زنان احساس نياز مي كنند كه هدف خود براي حضور در فضاي عمومي را نشان دهند احساس عدم امنيت نيز مي تواند به دليل شرايط منطقه اطراف به شكل ادراك در آيد. به طور كل ايمني ، امنيت و قابليت اطمينان نقش مهمي در ارتباط با قابليت پياده مداري دارند. هدف از اين مطالعه مروري بر عوامل ايمني و امنيت زنان در محيط شهري به عنوان بخشي از سرمايه انساني است.