بازخواني اصول طراحي در بافت هاي تاريخي مبتني بر شاخصه هاي توسعه ميان افزا (مورد پژوهشي : طراحي سراي موسيقي محلي در خيابان سي تير)

بيان مساله : طراحي در بافت هاي تاريخي دچار آسيب هاي بسياري مي باشد .بافت هاي تاريخي ايران اكثرا به نظر ميرسد رها شده اند و طراحي در آنها و بازبيني بر اصول خاصي صورت نمي پذيرد . خيابان سي تير از محلات قديمي تهران است و اصالتي ويژه دارد ، لذا هرگونه اقدام در آن بايد با هدف تداوم اصالت آن باشد .احياي بافت تاريخي خيابان سي تير تاكنون به صورت متمركز و در محدوده خاص صورت گرفته و ساير مناطق آن رها شده است .خيابان سي تير به عنوان خياباني كه به ثبت ملي ميراث فرهنگي رسيده است ، نقش بسزايي براي آشنايي با فرهنگ و تاريخ ايران ايفا مي كند .توصعه شهري در سال هاي اخير در اين بافت باعث تخريب اين خيابان ، رو به انزا رفتن ،عدم درك درست از آن و دور شدن اين بافت از چهره اصيل خود شده است .امروزه در اين خيابان تنها غرفه هاي اغذيه فروشي باعث جذب گردشگران شده است و چنين كاربري هايي سبب برهم زدن ساختار منسجم محله ،كاهش جايگاه اجتماعي و كمرنگ شده اصالت و هويت محلي آن شده است . هدف پژوهش : هدف از اين پژوهش مطالعه و شناسايي اصولي است كه بتوان مبتي برآنها طراحي در بافت هاي تاريخي را ارتقاء بخشيد . روش پژوهش : به اين منظور در اين نوشتار از روش پژوهشي تحليل محتوا در شناسايي پارامتر هاي ميان افزا بر طراحي در بافت هاي تاريخي بهره گيري شده است و نتايج حاصل از روش تحليل محتوا با استفاده از استدلال منطقي در بازخواني اصول طراحي در بافت تاريخي خيابان سي تير به كار گرفته شده است. نتيجه گيري : در اين پژوهش بنا شده تا در نمونه موردي طراحي سراي موسيقي محلي نتايج حاصل از مرحله تحليل محتوا و استدلال منطقي مورد استفاده قرار گيرد .به نظر مي رسد اصول طراحي مبتني بر شاخصهاي توسعه ميان افزا راه حل مناسبي در برون رفت از مسائل موجود در طراحي و مواجه با بافت هاي تاريخي داشته باشد . بدين ترتيب نتايج حاصل از روش هاي پژوهشي به كار گرفته شده در طراحي سراي موسيقي محلي كه مي تواند تطابق بيشتري با ضوابط كاربري در بافت هاي تاريخي سي تير داشته باشد و مورد استفاده قرار گرفته شود .