شناسايي و بازآفريني قابليت هاي گردشگري روستايي (نمونه موردي: روستاي گرمه)

بازآفريني يكي از مهمترين رويكردهاي مداخله در محدوده هاي آسيب پذير است كه مي تواند با اتكا بر ابعاد اجتماعي، اقتصادي، كالبدي، فرهنگي و محيطي در جهت توقف روند زوال و توسعه بافت هاي گردشگري مورد توجه قرار گيرد. نتايج حاصل از مباني نظري نشان مي دهد كه بازآفريني روستايي سياستي است كه مي تواند در راستاي توسعه مناطق گردشگري در بافت هاي تاريخي روبه زوال روستايي حائز اهميت باشد. با توجه به اهميت عرصه هاي همگاني در توسعه گردشگري روستايي، بازآفريني اين عرصه ها محدوده ي مناسبي براي تبلور اين نحله فكري است. روستاي تاريخي گرمه با برخورداري از بافتي تاريخي و واجد شرايط مرمت، حفاظت و نگهداري و با دارا بودن توان هاي مناسب گردشگري، امكانات توسعه فراواني دارد؛ با اين حال مشكلات روستا در سال هاي اخير افزايش يافته است و نياز به احياي فعالانه بافت را نشان مي دهد. اين پژوهش با هدف تحليل عرصه هاي همگاني روستاي گرمه با رويكرد بازآفريني با استفاده از روش برداشت ميداني صورت گرفته است. روش تحقيق در پژوهش حاضر توسعه اي – كاربردي مي باشد. همچنين جهت تدقيق موضوع، ابعاد بازآفريني در عرصه هاي همگاني روستا مورد بررسي قرار گرفته است. اين روش نيازمند رفتن نويسنده به ميدان براي مشاهده پديده و شرايط در حالت طبيعي، يادداشت گسترده و جمع آوري كيفي داده ها براي آناليز مي باشد. در اين پژوهش عناصر و فعاليت هاي شناسايي شده در روستاي گرمه، بر اساس قرار گيري در ابعاد مورد نظر طبقه بندي شده اند و رويكرد مناسب جهت بازآفريني اين عناصر پيشنهاد شده است.