مقايسه عملكرد الگوريتم‌هاي اولويت‌بندي حريصانه و تپه‌نوردي در طراحي خطوط همگاني براي شبكه شهري شطرنجي

مسئله ي طراحي شبكه حمل ونقل همگاني يكي از مهمترين مسائلي است كه همزمان با توسعه پايدار شهري در نظر گرفته مي شود. اين مسئله در حالت عمومي ، يك مسئله پيچيده و نمايي است كه در آن خطوط همگاني به گونه اي طراحي مي شوند كه ضمن حفظ محدوديت بودجه، بيشترين پوشش تقاضا در سطح شبكه حاصل گردد. از جمله راه حل هاي موجود براي پاسخ به اين دسته از مسائل، الگوريتم هاي ابتكاري و فراابتكاري است كه جواب هاي نزديك به بهينه جهاني را در مدت زمان كوتاهي مي يابند. در اين پژوهش يك الگوريتم ابتكاري بر پايه گزينش و احداث مسيرهايي با كمترين طول خطوط، در راستاي اتصال گره هايي با بيشترين شاخص تقاضا، معرفي مي شود. هدف از اين پژوهش مقايسه عملكرد الگوريتم هاي ابتكاري در حل مسئله طراحي شبكه حمل ونقل است. در اين راستا مطابق با ادبيات موضوع، نتايج بدست آمده از الگورتيم مزبور و الگوريتم تپه نوردي بر روي يك شبكه شطرنجي10×6 با استفاده از داده هاي آزمايشي يكسان مورد بررسي قرار مي گيرد. در اين مطالعه براي حل مسئله با استفاده از الگوريتم تپه نوردي جهت دستيابي به جواب هايي با كيفيت بالاتر و كاهش احتمال توقف در جواب هاي بهينه محلي با كيفيت پايين، الگوريتم تپه نوردي در 20 تكرار با جواب اوليه متفاوت اجرا مي شود. نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه در مقايسه با الگوريتم تپه نوردي با تقريبا 19 دقيقه و 58 ثانيه زمان اجرا الگوريتم ابتكاري مزبور مي تواند در مدت 33 ثانيه به جواب هاي بهتري نسبت به الگوريتم تپه نوردي دست پيدا كند.