مطالعه نقش اضطراب كرونا در اميدواري و عملكرد دانش آموزان مقطع دبيرستان در شهر تهران

اضطراب فرايندي است كه در آن افراد از نظر رواني به استرس واكنش مناسب نشان مي‌دهند. اضطراب مناسب منجر به افزايش سرعت پاسخ و هوشياري مغز مي‌شود، بنابراين كارايي و رضايت يادگيري و عمكلرد تحصيلي را بهبود مي‌بخشد در حالي كه اضطراب بيش از حد عملكرد تحصيلي دانش آموزان را كاهش مي‌دهد هدف اين پژوهش بررسي رابطه اضطراب كرونا با عملكرد تحصيلي و اميدواري دانش آموزان شهر تهران بود. به اين منظور نمونه‌اي شامل دانش آموزان مقطع هفتم، هشتم و نهم توسط پرسشنامه اضطراب كرونا (عليپور و همكاران، 1398)، عملكرد تحصيلي (فام و تيلو، 199) و اميد به زندگي (اسنايدر و همكاران، 1991) به صورت اينترنتي و از طريق شبكه‌هاي اجتماعي مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج حاصل نشان داد كه اضطراب كرونا به صورت منفي با عملكرد تحصيلي و اميد به زندگي دانش آموزان همبستگي دارد. همچنين مشخص شد كه اضطراب كرونا، عملكرد تحصيلي و اميدواري را به ترتيب 33 و 50 درصد پيش بيني مي‌كند. اين نتايج نشان دهنده اثرات منفي و مثبت رواني و اجتماعي در زمان همه گيري كرونا ويروس بوده و داراي تلويحات كاربردي در تدوين مداخلات بحران در زمان همه گيري بيماري كرونا بر روي دانش آموزان است.