پيش بيني نگراني از تصوير بدني بر اساس خودشفقت ورزي با ميانجيگري انعطاف پذيري شناختي

هدف پژوهش حاضر پيش بيني نگراني از تصوير بدني بر اساس خودشفقت ورزي با ميانجيگري انعطاف پذيري شناختي بود. روش پژوهش از نوع مطالعات توصيفي-همبستگي بود. جامعه پژوهش شامل كليه دانش آموزان دبيرستاني بود كه در سال تحصيلي 1401-1400در ناحيه 3 كرمانشاه مشغول به تحصيل بودند. از اين بين به روش خوشه چيني تصادفي چند مرحله اي، نمونه اي مشتمل بر 322 نفر انتخاب شد كه به پرسشنامه هاي نگراني از تصوير بدني ليتلتون و همكاران (2005)، خودشفقت ورزي نف (2003) و انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندر وال (2010) پاسخ دادند. نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل مسير با استفاده از آزمون بوت استراپ نشان داد، خودشفقت ورزي با نقش ميانجي انعطاف‌پذيري شناختي با نگراني از تصوير بدن رابطه غيرمستقيم دارد(β= -12/0) كه اين مقدار ازنظر آماري معنادار است (p≤01/0)؛ همچنين در بين روابط مستقيم نيز انعطاف‌پذيري شناختي (β= -39/0) و خودشفقت ورزي (β=- 42/0) با نگراني از تصوير بدن رابطه مستقيم و معنادار دارند و نيز انعطاف‌پذيري شناختي با خودشفقت ورزي (β =21/0) رابطه مستقيم و معنادار دارد (p≤01/0).