رابطه بين رهبري اصيل و نوآوري سازماني

تحقيق يا پژوهش كه انجام شده است با مطالعه اي چندين مقاله در باره رهبري اصيل و نوآوري سازماني چنين بيان نموده است كه رهبري اصيل يك الگوي از رفتار رهبري معرفي ميشود كه ظرفيت هاي روان شناختي مثبت گرايي را رشد مي دهد و از طريق حس مثبت رهبري اصيل بر نوآوري سازماني كاركنان در دانشگاه بيرجند انجام شده است. و يكي از عوامل تاثر گزار رهبري اصيل بر نوآوري سازماني از طريق فرهنگ سازماني صورت مي گيرد كه اين پژوهش از نوع پژوهش مطالعات پيمايشي حساب مي شود، (خليقي پور و همكاران 1399).. همچنان رهبري از نقطه نظر اسلام و ديد گاه حضرت علي (ع) ميشود كه با تحقيق و جمع آوري مطالب و موضوعات تحليلي و كتاب خانه يي، رهبري از ديدگاه اسلام و غرب را به طور مقايسه وي بيان كرد كه حضرت علي (ع) ميفرمايد اسلام برجنبه معنوي و كرامت انساني توجه ويژه اي دارد. زيرا نظر به اين تحقيق، اسلام به رهبري، به صفت رهبر كريمانه توجه مي كند، در صورت كه به انسان شرافت و كرامت انساني در نظر بيگريم، رهبري براي انسان يك تعامل كريمانه خواهد بود. ان حضرت مي فرمايند كه رهبر بايد نرمش حد اكثري را با شدت حد اقلي در سازمان با هم آميخته كرده و در مواجه شدن با افراد آخرين نرمش و مدارا از خود نشان دهد، تا بتواند در سازمان به حيث يك نوآور در نو آوري سازماني نقش كليدي يك رهبر اصيل را ايفا كند. بناءً اين شيوه و روش باعث انگيزه و جلب رضاي الله انجام شده و ميتوان آن را رهبري معنوي نيز ياد كرد كه اين شيوه بر ديگر وظايف مديران هم نيز تاثير مثبت ميگزارد، (رجب پور. 1395).