مقايسه ناسازگاري خانوادگي، كيفيت زندگي و فرسودگي تحصيلي در دانش آموزان با و بدون ناتواني يادگيري

هدف از تحقيق حاضر مقايسه ناسازگاري خانوادگي، كيفيت زندگي و فرسودگي تحصيلي در دانش آموزان با و بدون ناتواني يادگيري بود. روش پژوهش علّي- مقايسه-اي مي باشد و جامعه آماري اين پژوهش شامل دو گروه دانش آموزان داراي اختلالات يادگيري و عادي مشغول به تحصيل در مدارس عادي مقطع ابتدايي ناحيه 1 شهر اردبيل در سال تحصيلي 1401-1400 (29872= N) مي باشد و حجم نمونه شامل 60 نفر بودند (30 دانش آموز داراي اختلالات يادگيري، 30 دانش آموزان عادي دوره ابتدايي) كه انتخاب آنان به روش نمونه گيري در دسترس صورت گرفت و با نرم افزار SPSS پردازش و تجزيه و تحليل شده است. يافته هاي پژوهش نشان داد كه ابعاد ناسازگاري خانوادگي (ناسازگاري اجتماعي شدن و ناسازگاري آموزشي) در دانش آموزان با و بدون ناتواني يادگيري متفاوت است. نتايج نشان مي دهد كه (ناسازگاري اجتماعي شدن و ناسازگاري آموزشي) در بين دانش آموزان با ناتواني يادگيري بيشتر از دانش آموزان بدون ناتواني يادگيري مي باشد و ناسازگاري عاطفي در بين دانش آموزان با ناتواني يادگيري بيشتر از آموزان بدون ناتواني يادگيري است و ابعاد كيفيت زندگي (سلامت جسماني، سلامت رواني، روابط اجتماعي و سلامت محيط) در دانش آموزان با و بدون ناتواني يادگيري متفاوت است. نتايج نشان مي دهد كه ابعاد كيفيت زندگي در بين دانش آموزان با ناتواني يادگيري كمتر از دانش آموزان بدون ناتواني يادگيري مي باشد و همچنين و ابعاد فرسودگي تحصيلي (خستگي تحصيلي، بي‌علاقگي تحصيلي و ناكارآمدي تحصيلي) در دانش آموزان با و بدون ناتواني يادگيري متفاوت است. نتايج نشان مي دهد كه (خستگي تحصيلي، بي‌علاقگي تحصيلي و ناكارآمدي تحصيلي) در بين دانش آموزان با ناتواني يادگيري بيشتر از دانش آموزان بدون ناتواني يادگيري مي باشد. در نتيجه مي توان بيان كرد كه با حل مشكلات ناتواني يادگيري دانش آموزان باعث كاهش ناسازگاري خانوادگي و فرسودگي تحصيلي و بهتر شدن كيفيت زندگي دانش آموزان شد و تدوين برنامه هاي براي ارتقاء كيفيت زندگي در دانش آموزان مهم مي باشد.