بررسي نقش مداخله متكي بر رويكرد تصميم گيري مجدد بر هموابستگي دانش آموزان داراي علائم اختلال اضطراب جدايي

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش مداخله متكي بر رويكرد تصميم گيري مجدد بر هموابستگي دانش آموزان داراي علائم اختلال اضطراب جدايي بود. پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه اين پژوهش را 30 دانش آموز مبتلا به اضطراب جدايي تشكيل مي داد كه به دليل مشكلات روانشناختي توسط روانشناس مدارس داراي نشانگان اضطراب جدايي تشخيص داده شده بودند و به مركز مشاوره بندرعباس ارجاع شده بودند و بصورت نمونه گيري در دسترس از بين كليه دانش آموزان اين قشر انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه 15 نفره (گروه كنترل15 نفر و گروه آزمايش 15 نفر) گمارده شدند. جمع آوري داده ها بر اساس پرسشنامه هم وابستگي استون برينك (1988)، انجام گرفت. تجزيه و تحليل داده ها به دست آمده از طريق نرم افزار SPSS در دو بخش توصيفي شامل (جداول و نمودار اطلاعات جمعيت شناختي) و استنباطي (تحليل كوواريانس) انجام پذيرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه مداخله متكي بر رويكرد تصميم گيري مجدد بر هموابستگي و ابعاد آن (نياز به كنترل، وابستگي بين فردي، ازخودبيگانگي و گرفتاري) در دانش آموزان داراي علائم اختلال اضطراب جدايي تاثيرگذار نمي باشد.