اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر بهزيستي روان شناختي،تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي دانشجويان

هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر بهزيستي روان شناختي ، تاب آوري و انعطاف پذيري شناختي دانشجويان مي باشد. روش پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي و روش نمونه گيري اين پژوهش از نوع هدفمند مي باشد . جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور جزيره كيش كه 30 نفر (15 نفر گروه ازمايش و 15 نفر از گروه كنترل) كه به صورت تصادفي از بين افرادي كه شرايط ورود به مطالعه را دارا باشند،انتخاب شدند تشكيل مي دهد. براي جمع اوري داده ها از پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون ، انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندر وال ، بهزيستي روان شناختي ريف )1989 ) استفاده شده است. داده هاي بدست آمده با استفاده از آزمون چند متغيره كوواريانس تحليل شد. يافته ها نشان داد بهزيستي روان شناختي،تاب اوري و انعطاف پذيري شناختي دانشجوياني كه اموزش هاي مثبت انديشي را دريافت كرده اند ،افزايش معناداري داشته است.در نتيجه روان شناسي مثبت نگر بر بهزيستي روان شناختي ، تاب اوري و انعطاف پذيري شناختي دانشجويان موثر واقع شده است.