پيش بيني گرايش به مصرف مواد بر اساس ميزان تاب آوري، خودكارآمدي، خوش بيني و اميدواري در دانش آموزان دوره متوسطه دخترانه شهر اردبيل

هدف از پژوهش حاضر مطالعه پيش بيني گرايش به مصرف مواد بر اساس ميزان تاب آوري، خودكارآمدي، خوش بيني و اميدواري در دانش آموزان دوره متوسطه دخترانه شهر اردبيل مي باشد. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري مورد نظر در اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دوره متوسطه دخترانه شهر اردبيل مي باشد كه بالغ بر 138437 نفر مي باشند. روش نمونه‌گيري اين پژوهش به صورت خوشه اي چند مرحله اي مي باشد كه ابتدا به صورت خوشه اي از بين مدارس دوره متوسطه مدارس انتخاب شدند و از بين دانش آموزان به صورت تصادفي ساده به تعداد 120 نفر انتخاب شد و پرسشنامه هاي تاب آوري، خودكارآمدي، خوش بيني و اميدواري و پرسشنامه سنجش گرايش به مصرف مواد در اختيار دانش آموزان قرار گرفت تا تكميل كنند و در نهايت پرسش نامه هاي جمع آوري شده و اطلاعات توسط نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. داده هاي پژوهش، با آزمون رگرسيون چند گانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند و نتايج تحليل فرضيات نشان داد كه تاب آوري، خودكارآمدي، خوش بيني و اميدواري مي توانند گرايش به مصرف مواد را پيش بيني كنند يعني هر چقدر ميزان تاب آوري، خودكارآمدي، خوش بيني و اميدواري در دانش آموزان بيشتر باشد بر گرايش به مصرف مواد تاثير معكوس مي گذارد.