بررسي روابط ساده و چندگانه ي مهارت هاي اجتماعي با افسردگي، احساس تنهايي و اضطراب اجتماعي دانشجويان

هدف پژوهش حاضر بررسي روابط ساده و چندگانه مهارت هاي اجتماعي با افسردگي، احساس تنهايي و اضطراب دانشجويان مي باشد. نمونه مورد مطالعه در اين پژوهش شامل 75 نفر پسر و 227 نفر دختر بودند كه از بين جامعه ي دانشجويان دانشگاه دانشگاه پيام نور با روش در دسترس انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه در اين پژوهش از پرسشنامه مهارت هاي اجتماعي (SSI)، مقياس تجديد نظرشده احساس تنهايي (UCLA)، پرسشنامه ي افسردگي بك (BDI) و پرسشنامه اضطراب اجتماعي واتسون و فرند (MSEA) استفاده شد. براي تحليل داده ها از روش آماري همبستگي ساده و تحليل رگرسيون مرحله اي استفاده شد. نتايج نشان داد كه اغلب مهارت هاي اجتماعي پيش بيني كننده ي افسردگي، احساس تنهايي و اضطراب اجتماعي در دانشجويان است. همچنين نتايج رگرسيون با روش گام به گام نشان داد كه به ترتيب كنترل اجتماعي، حساسيت اجتماعي و بيانگري هيجاني بهترين پيش بين هاي افسردگي هستند. كنترل اجتماعي و بيانگري اجتماعي نيز پيش بين هاي احساس تنهايي و كنترل اجتماعي، حساسيت اجتماعي و بيانگري اجتماعي بهترين پيش بين هاي اضطراب اجتماعي دانشجويان هستند. نتايج به تفصيل مورد بحث قرار گرفت.