آسيب‌شناسي فضاي مجازي در تعليم و تربيت كودكان و نوجوانان

هدف اساسي از اين پژوهش، بررسي و كاوش آسيب‌هاي فضاي مجازي در تعليم و تربيت كودكان و نوجوانان است كه در آن آثاري را كه اين فضا در ارتباطات خانوادگي، آداب و اخلاق فردي دارد؛ مورد بررسي قرار گرفته است. روش پژوهش توصيفي- تحليلي و روش جمع‌آوري اطلاعات نيز به‌صورت كتابخانه‌اي و جستجو در پايگاه‌ها و منابع اطلاعات اينترنتي مي‌باشد. امروزه، عصر رسانه هاي گروهي و ارتباط جمعي است. عصري كه با گسترش وسايل ارتباط جمعي از جمله تلفن همراه و اينترنت مي‌باشد. ننسل كنوني(نوجوانان و جوانان) ديگر با آن محدوديت هاي گذشته روبه رو نيست. هرلحظه در هر نقطه‌اي از جهان كه باشد مي‌تواند ارتباط خودش را برقرار كند. وارد شدن به دنياي مجازي و اينترنت يا به عبارت بهتر زندگي در اين فضاي سايبر امري بديهي به شمار مي‌رود و از شاخص‌هاي مهم رسانه‌هاي پست مدرن اين است كه به‌آساني در اختيار افراد با فرهنگ‌ها و سبك‌هاي مختلف قرار مي‌گيرد. اين امر بر كانون خانواده، مدارس و جهت‌گيري‌هاي آموزشي داراي تاثير مي باشد. علاوه بر اين بايد گفت كه فضاي مجازي به مثابه يك تيغ دو لبه است كه هم مي‌تواند تاثير مثبت داشته باشد و هم در ايجاد زمينه‌هاي منفي و مخرب؛ بالأخص در سلامت رواني كودكان و نوجوانان نقش مؤثري داشته باشد. نتايجي كه از اين پژوهش به‌دست‌آمده ننشان دهنده اين است كه فضاي مجازي داراي پيامدهاي مثبت و منفي زيادي بوده كه درزمينه هاي آداب و اخلاق زندگي اجتماعي، خانوادگي كاربران اين‌گونه رسانه‌ها بوده است. از جمله پيامدهاي مثبت اين فضاها مي‌توان به آسان‌سازي ارتباط و تبادل اطلاعات اشاره كرد و از پيامدهاي نادرست و منفي فضاي مجازي مي‌توان آسيب‌هاي رواني، شخصيتي، خانوادگي، اخلاقي و فرهنگي را نام برد.