پيش‌بيني اختلال خواب بر اساس نشخوار فكري، راهبردهاي مديريت افكار و اميد به زندگي در سالمندان

پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني اختلال خواب بر اساس نشخوار فكري، راهبردهاي مديريت افكار و اميد به زندگي در سالمندان انجام گرفت. اين پژوهش در زمره طرح‌هاي توصيفي همبستگي قرار دارد و جامعه آماري آن را تمامي سالمندان ساكن در سراي سالمندان شهر شيراز در سال 1399 تشكيل مي دهند، از بين آنها تعداد 300 نفر از سالمندان بعنوان نمونه با روش نمونه‌گيري غير تصافي و داوطلبانه به منظور انجام پژوهش گزينش شدند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارتند از: مقياس اميد اسنايدر (1991)، پرسشنامه كيفيت خواب (PSQI) بويس و همكاران (۱۹۸۹)، پرسشنامه نشخوار فكري نولن هوكسما و مارو (1991) و پرسشنامه كنترل فكر ولز و ديويس (TCQ) . نتايج حاصل از اين پژوهش با آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و آزمون تحليل رگرسيون چندگانه نشان دادند كه مولفه‌هاي پاسخ‌هاي نشخواري (001/0=p)، پاسخ‌هاي نشخواري حواس (001/0=p)، پرت كردن حواس (005/0=p)، نگراني (001/0=p) و مولفه تنبيه (001/0=p) رابطه مثبت و معناداري با اختلال خواب داشته و در پيش بيني آن مؤثر مي باشند. نتايج ديگر نيز حاكي از آن بود كه اميد به زندگي به صورت منفي و معناداري (001/0=p) قادر به پيش بيني اختلال خواب مي‌باشد.