تطور تاريخي ساخت دولت به مثابه حلقه مياني تمدن سازي در گام دوم انقلاب اسلامي مطالعه تحولات از نهضت مشروطه تا مردم ‏سالاري ديني

ساختارها و نهادهاي دولت اسلامي از گفتمان انقلابي تولد يافته و امروزه در تمدن سازي نقش ايفا مي‏كنند. تطورات تاريخي تلاش براي دولت سازي در ايران معاصر به مثابه حلقه مياني در بيانيه گام دوم ميباشد. هدف غايي انقلاب اسلامي رسيدن به تمدن نوين اسلامي در زنجيره اي منطقي (حلقه هاي متصل به هم) و مستمر و با تاسيس نظام سياسي در جوامع اسلامي است. پايه‏ريزي ساخت قدرت و دولت در ايران از نهضت مشروطه آغاز گشته و پس از پيروزي انقلاب اسلامي در ايران به بار نشسته است. فرايند زنجيره‏اي و متصل نهضت اسلامي بعد از انقلاب اسلامي به كشورهاي پيراموني در سطح منطقه و فرا متطقه‏اي نيز سرايت كرده است. امروزه در تمدن سازي و تحقق تمدن نوين اسلامي، مطالعه ابعاد و متغييرهاي مختلف و متنوع دولت سازي از اين جهت كه به مثابه زنجيره متصل به هم هستند داراي اهميت و ضرورت پژوهشي است. در اين مقاله تطور تاريخي ساخت دولت به مثابه حلقه مياني تمدن سازي در گام دوم انقلاب اسلامي از مشروطه تا مردم‏سالاري انقلاب اسلامي مورد بررسي واقع شده است. سوال اساسي مقاله اين است كه؛ سير تاريخي ساخت دولت در ايران معاصر به مثابه حلقه مياني تمدن سازي در گام دوم انقلاب اسلامي چه فرايندي داشته و مباني آن كدامند؟ گفتني است كه دولت سازي در ايران معاصر سير تحولي را طي كرده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد سير تحولي حكومت ديني در دوره مشروطه از مدل حكومتي عرفي به حكومت ديني مبتني بر فقه سياسي تحول پيدا كرده و امروزه الگويي براي نهضت‏هاي اسلامي بوده و بستر ساز تمدن نوين اسلامي خواهد بود. مقاله حاضر با روش توصيفي – تحليلي مبتني بر منابع كتابخانه‏اي روند تحول دولت سازي از مشروطه تا انقلاب اسلامي و پس از آن را تبيين و بررسي خواهد كرد. بر اين اساس، تامل و تعمق در فرايند دولت سازي و شناخت مباني و ساخت دولت پس از انقلاب اسلامي و تلاش براي گفتمان سازي به منظور بسترسازي براي تمدن سازي، امري ضروري است.