شهيد سليماني؛ الگوي خويشتن داري در تعامل باجامعه

سكينه نفس انساني در تقابل با حوادث و بحران ها مي تواند دچار لغزش شود و در صورتي كه آدمي تقيد به فضايل و در رأس آن ها خويشتن داري را سرلوحه خود قرار دهد، قادر خواهد بود علاوه بر حفظ آن، رشد نفس را تا بدانجايي رساند كه در بحبوحه حوادث، صلح و مسالمت جويي را مورد مداقه قرار دهد. در قرآن كريم نيز آمده است كه هميشه بدي را به بهترين شيوه دور كن كه تحقق چنين امري مستلزم تقويت خويشتن داري بوده و چنانچه پيامبر رحمت (ص) بر اساس چنين آموزه اي با مردم رفتار مي كردند. خويشتن داري فرد را نوعي مصونيت و استقامت دربرابر انواع هيجانات و مواجهه با مردم سوق داده، آرامش او را تأمين مي كند. از سويي مردم در حكومت اسلامي جايگاه رفيع و شايسته اي دارند؛ حضور و مشاركت مردم، چه در شأن تأسيسي حكومت ديني و چه در تداوم و بقاء آن بدان نگريسته شده و در اين نگرش «حضور مردم، عامل اصلي موفّقيّت‌ها» است. سوال اصلي اين است كه اساساً شخصيت هايي همچون شهيد سليماني واجد چه شرايطي و ويژگي هايي اخلاقي هستند كه موجب الگويي برجسته در تعامل با جامعه و چه بسا ساير جوامع مي گردند؟ مقاله پيش رو با روش تحليل اسنادي و با رويكرد الگومحوري شهيد سليماني در مواجهه با مردم سعي در تقويت امر خويشتن داري با بررسي آثار اجتماعي و سياسي را داشته و از سويي ديگر با ترسيم شاخص هاي اخلاقي ايشان كه برگرفته از سبك زندگي قرآني و اهل بيت (ع) بوده، به ارائه نمايه هايي از سبك زندگي ديني بپردازد كه در كمال و سعادت آدمي مؤثر عمل مي نمايد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه بررسي فضيلت خويشتن داري شهيد سليماني و انطباق آن با مباني ديني، از يك سو ضمن معرفي جايگاه ايشان به عنوان انسان نمونه در زندگي، مجموعه اي از شاخص هاي اخلاق كاربردي و عملي را به نمايش خواهد گذاشت.