كنترل و كاهش آب شستگي پايه پل با مكش از بستر

تعامل بين جريان رو به پائين و جدائي لايه مرزي نزديك بستر، باعث تشكيل سيستم گردابي جرياني شده كه يكي از دلايل پديده آب شستگي در اطراف پايه پل مي‌باشد. يكي از روشهايي كه براي جلوگيري از جدائي لايه مرزي انجام مي شود، مكش است. با هدف كنترل عمق آبشستگي اطراف پايه پل استوانه اي، آزمايش هايي در يك كانال مستطيلي با كف افقي به طول 30 متر، عرض 7/0 متر و ارتفاع 6/0 متر از جنس فايبر گلاس شفاف و تحت شرايط آب زلال با زمان تعادل حدوداً 48 ساعتتحت مكش از بستر انجام شد. آب بوسيله يك پمپ از لايه شن، شبكه فيلتر و صفحه فلزي از طريق 12 لوله مجزا كه در كف منطقه مكش نصب شده اند، مكيده مي شد و ميزان مكش بوسيله 12 شير بر روي هر لوله قابل كنترل بود. مقدار مكش از طريق جمع آوري آب خارج شده از دو لوله باز در يك مدت زمان ثابت محاسبه مي شد. دبي مكش از كف بستر براي دو عمق 5/10 و 28 سانتي متر با لحاظ كردن 2% =Qs/Qo به ترتيب 35/0 و 07/1 ليتر بر ثانيه محاسبه شد. نتايج نشان داد كه با افزايش عمق جريان، عمق آب شستگي نيز افزايش يافته و عمق تعادل آب شستگي براي عمق 5/10 و 28 سانتي متر به ترتيب 8 و 5/12 سانتي متر به دست مي آيد. مكش باعث كاهش نرخ انتقال رسوب از طريق افزايش وزن موثر ذرات رسوب مي گردد. مكش از بستر تاثير قابل ملاحظه اي بر كاهش عمق آب شستگي براي عمق 28 سانتي متر نداشته (حدود 9 درصد كاهش)، اما در عمق 5/10 سانتي متر 36% عمق آب شستگي را كاهش مي دهد.