بررسي بكارگيري روش هاي تدريس فعال و رابطه ي آن با خلاقيت دانش آموزان مقطع متوسطه كبودرآهنگ سال تحصيلي 93 - 92

این تحقیق با هدف بررسی میزان بكارگیری روش های تدریس فعال و رابطه ی آن با پرورش خلاقیت دانش آموزان دختر و پسر دوره ی راهنمایی شهر كبودآهنگ در سال تحصیلی 93-92 انجام گرفت. روش مورد استفاده همبستگی بود. جامعه ی آماری این تحقیق شامل 200 نفر دانش آموز دوره راهنمایی در شهر كبودآهنگ بود. گروه نمونه كه بصورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد، شامل 100 نفر دانش آموز پسر و 100 نفر دانش آموز دختر بود. برای سنجش خلاقیت از پرسشنامه خلاقیت عابدی خلاقیت دانش آموزان مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون آماری مورد استفاده ضریب همبستگی پیرسیون و آزمون مانوا بود. نتایج نشان داد كه در مجموع خلاقیت دانش آموزان با بكارگیری روش های تدریس فعال رابطه معنادار دارد و ضریب همبستگی خلاقیت دختران در تمام مؤلفه های خلاقیت بجز مؤلفه بسط بیشتر از میزان خلاقیت پسران بود و مؤلفه بسط خلاقیت در هنگام بكارگیری روش تدریس پرسش و پاسخ ضریب پایین تری نسبت به خلاقیت پسران در همین روش تدریس به خود اختصاص داد و آزمون مانوا نشان داد كه میانگین دختران در سه مولفه های بسط، ابتكار و انعطاف كمتر و در مولفه ی سیالی بیشتر از میانگین كسب شده توسط پسران می باشد. در بررسی تفاوت میانگین های خلاقیت دختران نشان می دهد كه كمترین اختلاف میانگین مربوط مؤلفه بسط است و بیشترین اختلاف را مؤلفه ی سیالی دارا بوده است كه در نهایت این نتایج، از معنادار بودن تفاوت میانگین های كلیه مؤلفه ها حمایت می كند.