تبيين عوامل طبيعي موثر بر رفتار سياسي و مخاطرات قومي در استان سيستان و بلوچستان

یك قلمرو سیاسی - فرهنگی در زیستگاه و بستر طبیعی مشخص بوجود می آید و بی تردید از خصوصیات و ویژگیهای این محیط طبیعی تأثیر می پذیرد و متقابلا می تواند بروی طبیعت تأثیر بگذارد. بطوركلی آموزه ها و تجربیات انسان با محیط جغرافیایی كه در آن پرورش یافته پیوند دیرین و نزدیكی داشته است. در حقیقت محیط طبیعی به عنوان كالبد ظهور سیاست، امكان كسب و یا به كار بردن برخی از ویژگی ها و رفتارهای سیاسی را پدید می آورد. در این راستا بنیادها و صفات محیطی نقش مهمی در شكل دهی به تاریخ ، رفتار سیاسی شهروندان و اقوام یك جامعه دارد. در جغرافیای سیاسی اقوام ایران نیز عوامل طبیعی همچون شرایط توپوگرافی، آب و هوا، فاصلهٔ فیزیكی، موقعیت جغرافیایی و ... نقش مؤثری در رفتارهای همگرایانه و یا واگرایانه آنها داشته است. این اثرگذاری در رفتارهای سیاسی اقوام مستقر در منطقه سیستان و بلوچستان نیز قابل مطالعه می باشد. در این راستا كوشش گردیده با رویكردی توصیفی - تحلیلی و تبیین شرایط محیطی حاكم بر منطقه اثر این عوامل در رفتارهای واگرایانه اقوام منطقه بررسی گردد. یافته های پژوهش نمایانگر آن است كه دورافتادگی، كمبود منابع زیستی همچون آب شیرین و خاك حاصلخیز، عوارضی توپوگرافیك جنوب استان و تغییرات اقلیمی نقش مهمی در رفتارهای سیاسی و مخاطرات قومی در منطقه داشته است.