مطالعه جايگاه رهيافت پيشگيري از جرم در قرآن كريم و روايات

جرم واقعيتي آشكار و طبيعي در زندگي انسان است. در منابع اسلامي با هدف نيل انسان به سعادت ابدي به جرم و پاسخ هاي به آن توجه ويژه اي شده است. پاسخ هاي يادشده به دو دسته كنشي و واكنشي تفسيم مي شود. پاسخ هاي كنشي يا پيشگيرانه نيز به دسته هاي موقعيت مدار، اجتماعي و زودرس تقسيم مي شوند. در آموزه هاي اسلامي جلوه هاي مهمي از پيشگيري به چشم مي خورد. ضمن آن كه كرامت مداري و نيز اصلاح مداري اين راهبردها نيز بسيار آشكار است. در اين رساله نويسنده درصدد است تا به بررسي منابع و آموزه هاي اسلامي پرداخته و جلوه هاي پيشگيري از وقوع جرم را در آنها نشان دهد و در نهايت بدين نتيجه مي-رسد كه امام علي(ع) در نهج البلاغه بسياري از حقوق مردم را نسبت به يكديگر و نيز حقوق متقابل آنها را با دولت برشمرده است. افزون بر اين، كتاب آسماني قرآن كريم نيز بنا به ويژگي ختميت خود، مباني ويژه اي را براي پيشگيري از جرم دارد. توجه به كرامت انساني، برتري بخشي پيشگيري بر درمان و نيز ارزش-مداري تربيت انسان در شمار مباني ويژه پيشگيري از جرم در قرآن است. از روايات اسلامي رسيده از پيشوايان ديني نيز، همگاني سازي روندهاي پيشگيري از جرم، توانمندسازي پوشش هاي تأميني نسبت به اموال و نيز پيشگيري موقعيت مدار از جرم دانسته مي شود.