بررسي رابطه سلامت روان با ميزان برخورداري از حقوق شهروندي با تأكيد بر حقوق رفاهي

سلامت روان به معني سلامت هيجاني و روان‌شناختي است، به شكلي كه فرد بتواند از تفكر و توانايي‌هاي خود استفاده كند، در جامعه عملكرد داشته باشد و نيازهاي معمول زندگي روزمره را برآورده سازد. سلامت روان نقش مهمي در كيفيت زندگي فرد داشته و تعيين كننده رابطه فرد با جامعه مي باشد. با توجه به نقش مهم سلامت رواني فرد در برخورداري از حقوق شهروندي از جمله حقوق رفاهي، پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي تحليلي به بررسي و مطالعه موضوع پرداخته است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه مقوله سلامت روان مورد توجه قانونگذار بوده و اين موضوع (در صورت نداشتن سلامت روان) حتي منجر به سلب مسئوليت كيفري فرد نيز مي شود. از طرفي سلامت روان تعيين كننده رابطه فرد با جامعه و ميزان فرهنگپذيري، آموزش پذيري و قانونمداري وي مي باشد و به عبارتي ميزان سلامت رواني فرد تعيين كننده كيفيت و چگونگي برخورداري و استفاده از حقوق شهروندي و رفاهي مي باشد. نمونه بارز اين رابطه را مي‌توان در كشورهاي مرفه جستجو كرد. بنابراين لازم است تا نسبت به آموزش شهروندي، آموزش مهارتهاي اجتماعي و مهارتهاي زندگي، فرهنگ سازي و قانونگذاري در اين زمينه اقدامات لازم صورت پذيرد.