پيش بيني سازگاري زناشويي بر اساس عملكرد خانواده مبدا و ذهنيت هاي طرحواره اي زوجين شهرستان اصفهان

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف پيش بيني سازگاري زناشويي بر اساس عملكرد خانواده مبدا و ذهنيت هاي طرحوره اي زوجين شهرستان اصفهان انجام شد. روش تحقيق: تحقيق حاضر از نظر نوع هدف كاربردي و به لحاظ شيوه گردآوري اطلاعات توصيفي – پيمايشي مبتني بر روش همبستگي مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زوجين شهرستان اصفهان بود كه حجم نمونه كه 285 زن و 285 مرد با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه خانواده مبدا هاوستات (1985)، ذهنيت طرحواره اي يانگ (2001) و پرسشنامه سازگاري زناشويي لاك والاس (1959) استفاده شده است كه پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ در نرم‌افزار 23SPSS مورد تأييد قرار گرفته است. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون همبستگي و آزمون رگرسيون گام به گام جهت تأييد فرضيه‌ها استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد با درمان طرحواره ناسازگار اوليه، مي توان سازگاري و رضايت زناشويي زوجين را ارتقا داد. در ارتباط با عدم توجيه آماري عملكرد خانواده مبدا مي توان گفت عملكرد خانواده مبدا به صورت غيرمستقيم و با تاثير بر ذهنيت هاي طرحواره اي، بر سازگاري زناشويي تاثير دارد.