تدوين الگوي نقش آموزش در محيط تحصيل: ابزاري براي حكمراني متعالي

…….

اين پژوهش با هدف تحليل نقش آموزش در محيط تحصيل به عنوان ابزاري براي حكمراني متعالي انجام شد. حكمراني متعالي، وضعيتي است كه در آن، صاحبان قدرت تصميم مي‌گيرند چه چيزي اجرا شود. حكمراني متعالي داراي ويژگي هايي مانند پاسخگويي، شفافيت، ويژگي هاي مشاركتي پاسخگو، اثربخشي و كارآمدي در وظايف با در نظر گرفتن نقش ويژه خدا و مردم است. يكي از مسيرهايي كه براي حكمراني متعالي وجود دارد، آموزش آن به افراد جامعه است. آموزش در دوران كودكي آموزشي است كه به كودكان در مدرسه داده مي شود، و به كودكان هنجارها و مهارت هاي اجتماعي مانند دوستي، همدردي، مهرباني، همدلي، راستگويي و مسئوليت پذيري آموزش داده مي شود. مشكلات اقتصادي، اجتماعي، سياسي در اين زمينه را مي توان در سهل انگاري، نگرش غير چالشي و همچنين ناآگاهي از آموزش خوب در دوران كودكي دانست. از آنجايي كه حكمراني متعالي ارتباط مستقيمي با عادات اجتماعي و اخلاقي دارد، در صورتي كه افراد جامعه از نظر اجتماعي و اخلاقي توسعه نيافته باشند، و آموزش هاي اوليه مهارت هاي اجتماعي را نديده باشند، نمي توان به حكمراني متعالي دست يافت. بنابراين، ويژگي هاي حكمراني متعالي بايد در آموزش دوران كودكي گنجانده شوند، و دولت مدارس را تشويق به يادگيري اين ويژگي ها نمايد.

………………..