خانواده بالنده در حكمراني متعالي

…….

اصلاً خانواده در اسلام يعني محل سكونت دو انسان، محل آرامش رواني دو انسان، محل انس دو انسان با يكديگر، محل آرامش يك نفر به وسيله ديگري، آنجايي كه آنان صفا مي يابند؛ راحتي رواني مييابند؛ اين محيط خانواده است . نظام جامع معرفتي اسلام در عين توجه به مسائل و احكام فردي به مسائل اجتماعي خانواده و آنچه به تحكيم آن بينجامد، توجه ويژه اي دارد و با هر آنچه موجب تزلزل پايه هاي خانواده شود، مبارزه مي كند. از آغاز تاريخ، خانواده نهاد اجتماعي مركزي در ميان تمامي جوامع بشري بوده است. شالوده جامعه و خاستگاه فرهنگ و تمدن و تاريخ بشري بوده است، پرورش و حمايت و ارتقاء اين بناي مقدس و بنيادين به وضعيت واقعي و اصيل آن همواره به تكامل اصلي خانواده بشري منجر شده است. غفلت. انسانيت را از زندگي واقعي دور كرده و سقوط كرده است و در گودال نابودي و توهم بوده است. اسلام به عنوان مكتبي انسان ساز بيشتر بر احترام و تشويق و اعتلاي خانواده تمركز دارد و اين نهاد شريف را مركز تربيت و مايه خير و رحمت و سعادت و بدبختي انسان مي داند. نژاد به عنوان مركز آموزش وابستگي به نيكي و فسق اين نهاد و هدف از تشكيل خانواده تامين نيازهاي جسمي، عاطفي و روحي افراد است، رسيدن به ثبات و آرامش تلقي مي شود. براي نيل به اين اهداف عاليه مكتب اسلام و حفظ و حراست دقيق و مستمر آن بايد به خانواده و اجراي قوانين مربوطه در اسلام توجه زيادي شود و همه برنامه ها و سياست ها در همه سطوح عادلانه باشد. الهام گرفته از ديدگاه توحيد و با كيفيت و مصالح خانواده مطابقت داشته باشد.

………………..